Interview met Noor Adriaanse, Jeugdarts KNMG bij GGD Zeeland

Al op jonge leeftijd wist Noor dat ze dokter wilde worden. De indringende beelden van hongersnood in Afrika raakten haar diep en gaven haar de motivatie om Geneeskunde te studeren. Tijdens haar coschappen ontdekte ze echter dat de hectiek van het ziekenhuis niet bij haar paste. Daarom koos ze voor een coschap sociale geneeskunde bij GGD Flevoland. “Ik was meteen verkocht en had het geluk om direct na mijn coschappen daar aan de slag te mogen.”, vertelt Noor. In deze periode deed ze veel ervaring op binnen de schoolgezondheidszorg, en werkte met kinderen en jongeren van 4 tot 18 jaar.

Na het voltooien van de eerste fase van haar opleiding tot Arts M&G bij TNO Leiden, wilde Noor graag met de allerkleinsten werken. Daarom maakte ze de overstap naar GGD Amsterdam. Na de komst van hun twee kinderen verhuisde het gezin naar Middelburg, naar de roots van haar man. “Amsterdam achterlaten was een grote stap, maar ik zou hier niet meer weg willen. Het is fijn wonen en werken in Zeeland.” 

Noor werkte in verschillende Zeeuwse regio’s. Zo begon ze bij de gemeente Reimerswaal en werkt ze inmiddels in Vlissingen, Middelburg en Zeeuws-Vlaanderen. “Je leert omgaan met verschillende culturen en contexten. Zo vroeg het Zeeuwse dialect in het begin wat oefening,” zegt Noor lachend. 

In de jeugdgezondheidszorg heeft Noor echt haar plek gevonden. Geen nachtdiensten en acute levensbedreigende situaties zoals in het ziekenhuis, maar meer tijd en rust om kinderen breed in hun ontwikkeling te volgen. Het werk van een jeugdarts gaat namelijk veel verder dan alleen meten en wegen. “Het kan gaan om een visus of gehoorcontrole, een scoliosecontrole of de ontwikkeling van een peuter. Maar minstens zo belangrijk is een kind dat niet lekker in zijn vel zit of waar zorgen zijn over een ziektegeschiedenis. Je ziet gezinnen voor van alles, ook op het gebied van mentaal welzijn.” Juist het langdurige contact vindt ze waardevol. “Als ouders je in de eerste jaren leren kennen, weten ze je later vaak ook weer te vinden als zij zorgen hebben over hun kind.” 

Noor komt soms heftige gezinssituaties tegen: gezinnen die gevlucht zijn uit oorlogssituaties of ouders die soms al jaren wachten op een geschikte woning. “Daar hebben wij niet altijd een oplossing voor, maar je kan wél meedenken.”, zegt Noor. Daarbij kan ze met haar collega jeugdverpleegkundigen makkelijk samenwerken met peutergroepen, scholen, kinderartsen en andere specialisten in de regio. “De lijnen met ADRZ en ZorgSaam zijn kort. Soms haken we een maatschappelijk werker, gemeente, buurtteam of een andere professionals uit het werkveld aan. Gezinnen krijgen daardoor sneller de juiste zorg.” 

De impact van de jeugdgezondheidszorg ziet ze in de toekomst van kinderen. “Het doel is dat kinderen hun diploma halen, ondanks alles wat gezinnen soms meemaken, bijvoorbeeld op het gebied van armoede en ziekte. Door gezinnen te versterken, hopen we een verschil te kunnen maken.” 

Wat Noor waardeert bij GGD Zeeland is de ruimte om keuzes te maken die passen bij haar en haar gezin. Zo kon ze, in overleg met haar leidinggevende en directe collega’s, haar werkuren flexibel indelen. Daardoor kan ze op een aantal dagen haar kinderen ophalen van school. “Dit geeft mij een goede balans tussen werk en privé, en daar ben ik ontzettend dankbaar voor.”, vertelt ze.  

Ook haar eigen ontwikkeling krijgt volop ruimte. “Wat ik heel mooi vind aan GGD Zeeland is dat ze structureel scholingen in de jeugdgezondheidszorg organiseren. Vier weken in de maand plannen we onze afspraken. Heeft een maand vijf weken, dan staat in die week scholing centraal. Zo hoef je niet te schuiven met afspraken.”, geeft Noor aan.  

De onderwerpen lopen uiteen: van preventie bij vapen tot omgaan met ouders van kinderen met een licht verstandelijke beperking. “Het gaat niet alleen om kennis, maar ook om verbinding met collega’s. Je leert van elkaar en het is gewoon gezellig om bij te praten.” 

Daarnaast is ook de praktische kant goed geregeld. “Het lidmaatschap voor de jeugdartsenvereniging en je herregistratie worden vergoed. Dat geeft rust en laat zien dat je persoonlijke ontwikkeling echt belangrijk gevonden wordt.”, zegt Noor. 

Noor ziet dat de organisatie de laatste jaren verandert. “De weg naar meer structuur en houvast is ingeslagen en wij als zorgprofessionals worden echt bij de koers betrokken. Dat is een groot verschil met hoe het eerder ging.”

Nieuwe zorgpaden zijn daar een voorbeeld van. “Sommige collega’s vinden dat spannend, maar ik denk dat ouders juist die verandering willen. Je beweegt flexibeler mee met ouders en houdt meer tijd over voor gezinnen die echt hulp nodig hebben. En als je duidelijk maakt dat ouders altijd mogen bellen of langskomen, dan weten ze je te vinden.” 

Ouders hebben bovendien een stem via een ouderpanel dat actief feedback geeft. Zo werken zorgprofessionals, management en ouders samen aan passende jeugdgezondheidszorg. 

Voor Noor is dit precies waarom ze zich thuis voelt bij GGD Zeeland. “Ik kan gezinnen volgen, samenwerken met partners, mezelf ontwikkelen en bijdragen aan vernieuwing. En tegelijk heb ik een goede balans met mijn gezin. Dat geeft vertrouwen en plezier in mijn werk.”, sluit Noor af.